Heb ik dat weer…

[Zwaantje]

Ben niet zo vaak actief, maar lees nog wel vaak mee. Als ik meer tijd ga krijgen, ga ik ook zeker wat actiever worden hiero. Dus voor de mensen die mij niet kennen /zijn vergeten (foei)!

Hier ben ik dus weer.

Heb vandaag/gisteravond een nieuwe met opgehaald. Een DLX groen grijs met e-start 399 blokje. Hij rijdt helemaal fijn en prima los van het feit dat de koppeling soms laat aangrijpt en hij af en toe wat moeilijker start. Zodra ik de carburateur heb schoongemaakt zal dat wel over zijn. Koppeling nakijken komt wel een keer bij een eventuele revisie.

Maar dan nu het verhaal van mijn avontuur. Ik heb de nieuwe met rond 18:00 opgehaald in Bunnik en ben nog even aan het kletsen geweest met de beste man die hem verkocht. Daarna huiswaarts gegaan en door de harde wind al aardig wat hebben moeten meetrappen. Ik weet niet of iemand bekend is met de contreien tussen Utrecht en Wijk bij Duurstede.(hierna te noemen; Wijk,) zit net tegen de heuvelrug aan zegmaar. Het stuk tussen Bunnik en Wijk, is een eng en donker stuk. Zijn gewoon 80 wegen met een dik en breed fietspad ernaast en steeds overgangen van fietspad naar ventweg. Ook veel diepe kuilen waar je lekker van wakker schrikt. De verlichting is tegenwoordig van die zwaar gedimde led. Lekker zichtbaar ook. Ik was op de helft en op het meeste donkere en enge stuk hoor ik ‘PATS SSSS’ gelijk motortje uit, remmen en afstappen en ja hoor…. Lekke band. Ik schelden als een kanarie want ik wist dat er maar een ding opzat: lopen.

Dus ik dacht even een metje kopen dat doe ik zo maar even. Uiteindelijk heb je dus samen met het elegante halfbloed-fietsje een 2,5 naar huis kunnen lopen.

Moet los van alles wel zeggen dat het wel een keer rustgevend was. Even helemaal niks gewoon rustig lopen. En het enige wat je hoort, het getik van de fiets waarmee je aan de hand loopt.

Uiteindelijk thuis heb ik hem gewoon lekker in de garage gemieterd (met beleid uiteraard, het is wel een met) en ben ik op de bank geploft met een glas goeie whiskey.

Toen ik het verhaal vertelde had mijn partner de grootste schik. En lachen dat er gedaan werd. En dan uiteraard weer een denk ik herkenbare opmerking van de partner; ‘weer zo’n kut fiets erbij’

Mijn avond was in ieder geval geschreven.

Ik kijk de volgende keer wel uit en neem een reparatie setje mee voor de banden.

Ik maak nog wel foto’s van de fiets als ik hem heb schoongemaakt. En ehh een nieuwe binnen en buitenband heb aangebracht..

[Spartapappa]

Weer zo,n kut fiets erbij !
Wat herkenbaar zeg ik heb dat wat moeten horen zeg.
Mijn vriendin heeft ook totaal niks met een Spartamet, soms staat de hele schuur vol met dit spul, en dan is ze niet blij.
Het blijft toch echt onze verslaving hoor !
Helaas bestaat er geen medicijn of therapie die genezing brengt.

[Vrotkees]

En die kut fietsen van ons blijven altijd lopen

[Spartapappa]

We hebben ze inderdaad naar een hoger nivo getild.